Ο Οδυσσέας Ελύτης γράφει για τον Μπέρτολτ Μπρεχτ και το "Επικό Θέατρο"
[...] ο Μπρεχτ έρχεται να κλονίσει τις βασικές αρχές που συγκροτούν την έννοια του «Κλασικού Θεάτρου». Για την αντίληψή του η σκηνή δεν είναι ο χώρος όπου εκτυλίσσεται η δράση, αλλά όπου ο συγγραφέας απλά και μόνο αφηγείται και παραθέτει ορισμένα δραματικά γεγονότα. Η σύγκρουση των χαρακτήρων, εξάλλου, δεν πρέπει κατά τη γνώμη του, ν΄ αποβλέπει στην κινητοποίηση των συναισθημάτων του θεατή, αλλά στην ανάπτυξη του μηχανισμού της διαλεκτικής του. Δεν είναι ανάγκη, λέει, να μετέχει ο θεατής στο δράμα. Φτάνει να παρατηρεί ψυχρά και να κρίνει, ώστε να σχηματίζει στο τέλος μια δική του άποψη για τα γεγονότα, να παίρνει μόνος του μια θέση απέναντι σ΄ αυτά. Και ο άνθρωπος, φυσικά, δεν πρέπει να προβάλλεται με την αιώνια και την οικουμενική σημασία του, όπως γινότανε ως τώρα, αλλά με τη μεταβλητή και τη «ρέουσα», αυτή που του επιβάλλουν οι κοινωνικές και ιστορικές συνθήκες της εποχής του. [...]
Η ζωή και οι ιδεολογικοί αγώνες του Γερμανού συγγραφέα, εξηγούν από πολλές πλευρές την ακραία θέση που πήρε απέναντι στα προβλήματα της δραματικής τέχνης.
Από το πρόγραμμα της παράστασης «Ο κύκλος με την κιμωλία»
Θέατρο Τέχνης, 1954
"Από πάντα, δουλειά του θεάτρου, όπως κι όλων των άλλων τεχνών είναι η ψυχαγωγία των ανθρώπων. Αυτή η δουλειά του προσδίδει το ιδιαίτερο κύρος του. [...]
Θέατρο σημαίνει παραγωγή ζωντανών απεικονίσεων συμβάντων παραδοσιακών ή φανταστικών ανάμεσα σε ανθρώπους, με σκοπό την ψυχαγωγία. Αυτό εννοούμε τουλάχιστον εμείς, όταν μιλάμε για θέατρο, παλιό ή καινούργιο. [...]
Αντίθετα, στο θέατρο παράγονται αδύνατες (απλές και δυνατές, σύνθετες) διασκεδάσεις. Οι τελευταίες, όταν τα έργα είναι μεγάλης δραματικής τέχνης, φτάνουν σε ύψη, σαν αυτά που φτάνει η συνουσία στον μεγάλο έρωτα. Είναι πιό πολύπλοκες, πλουσιότερες σε μηνύματα, αντιφατικότερες και πλουσιότερες σε αποτέλεσμα.
Μπέρτολτ Μπρεχτ
Μικρό όργανον για το θέατρο, Μτφρ. Άγγελος Βερυκοκοκάκης, Εκδόσεις Κάλβος
