Ο Αλεχάντρο Κασόνα (1903-1965) ήταν ένας από τους πιο γνωστούς Ισπανούς ποιητές και θεατρικούς συγγραφείς του 20ου αιώνα. Συνομήλικος και συνοδοιπόρος του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, είχε διαφορετική μοίρα διαφεύγοντας στο εξωτερικό με την έκρηξη του ισπανικού εμφυλίου πολέμου και την επικράτηση της δικτατορίας του στρατηγού Φράνκο. Το περισσότερο μέρος της ζωής του το πέρασε στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής όπου εκεί έγραψε το μεγαλύτερο μέρος των θεατρικών του έργων. Στο Diccionario del teatro (2007) αναφέρεται το στυλ και η θεματολογία που ανέπτυξε ο εξόριστος Κασόνα «… η σύγκρουση ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία, τη διαφυγή σε έναν καλύτερο ποιητικό κόσμο, την αναζήτηση της ευτυχίας, την αγάπη, την πραγματικότητα του ονείρου.»

Αυτή η υπέρβαση της πραγματικότητας, η αναζήτηση ποίησης σ΄ ένα πεζό κόσμο και η φαντασία σαν μέσο για να διαχυθεί ανθρωπιά εκεί που κυριαρχεί η βία, το χρήμα και η απληστία, είναι ο πυρήνας του πιο γνωστού διεθνώς, ίσως, έργου του Κασόνα «Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια». Το «ζωτικό ψέμα» είναι το κεντρικό θέμα και το μεγάλο ηθικό δίλημμα αν θα πρέπει να κοιτάζουμε την αλήθεια κατάματα με οποιοδήποτε κόστος ή να παραμένουμε στην ασφάλεια της πλάνης ώστε η ζωή να κυλλά αναίμακτα. Μ” ένα τρόπο ποιητικά υπερβατικό, ο συγγραφέας παίζει ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα. Αναζητεί την έξαρση σ΄ ένα κόσμο αυταπάτης που θα γιατρέψει την απογοήτευση και τη δυστυχία μιας ανελέητης πραγματικότητας.