Μαρία Πενταγιώτισσα (2013)

Μια ξεκαρδιστική, σουρεαλιστική κωμωδία, μια παρωδία ηθών και εθίμων, μια παρατραγωδία ή ιλαροτραγωδία που λόγω της δομής που έδωσε ο Μποστ, ακροβατεί και στις παρυφές της σάτιρας.
Ο χειρισμός της γλώσσας του Μέντη Μποσταντζόγλου, συγγραφέα, σκιτσογράφου, ζωγράφου, του γνωστού Μποστ (1918-1995), είναι το καθαυτό εργαλείο του να διατυμπανίσει τον παραλογισμό της κοινωνίας που ζούμε.
Το έργο διαδραματίζεται σε δύο επίπεδα και μια εκτός σκηνής κριτική θεώρηση.
Το πρώτο επίπεδο είναι αυτό των «σύγχρονων» Πενταγιών του 1982, σε περίοδο που η λέξη «Αλλαγή» παίρνει «Άλφα» κεφαλαίο και ταυτίζεται με τον ελληνικού τύπου «Σοσιαλισμό». Δύο τρισέγγονες της ηρωίδας διηγούνται τα κατορθώματα και το δράμα της θρυλικής για την ομορφιά της, Μαρίας Πενταγιώτισσας που έζησε τα πρώτα χρόνια της ελληνικής απελευθέρωσης από τους Τούρκους.
Στο δεύτερο επίπεδο που διαδραματίζεται μέσα από την διήγηση των δύο τρισεγγόνων, ο Μποστ παίζει παρωδώντας τα παραδοσιακά στοιχεία του γνωστού θρύλου της Πενταγιώτισσας.
Ο βίος και η πολιτεία της Μαρίας μέσω της «Μποστικής» γλώσσας αποτελούν μια ευκαιρία να διακωμωδήσει ο συγγραφέας κάποια από τα στοιχεία κιτς της ελληνικής παράδοσης όπως μας διδάχτηκαν, σαν απόσταγμα μιας εθνοκεντρικής και ελληνοχριστιανικής καθαρότητας. Η ανορθόγραφη ψευτοκαθαρεύουσα τονίζει το μοντερνιστικό και υπερρεαλιστικό στοιχείο του έργου.