Η μικρή μας πόλη (2014)
April 8, 2014Ο άστεγος τ΄ουρανού (2015)
March 22, 2015
Η ΖΩΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ, το βιβλίο που δεν το διάβαζε κανείς | Ευγένιος Τριβιζάς
Σκηνοθεσία | Μαρία Καραχάλιου
Μουσική | Κωνσταντίνα Τάκη
Μουσική Διδασκαλία | Χρήστος Γκακούδης
Μουσικοί | Αγγελική Μούντζια, Γιώργος Μπαλκάμος, Χρήστος Γκακούδης
Θέατρο | BOZAR, Βρυξέλλες
15 Ιουνίου 2014
«Η ζωγραφιά της Χριστίνας-το βιβλίο που δεν το διάβαζε κανείς» και «Ο πόλεμος της Ωμεγαβήτας» του Ευγένιου Τριβιζά
Τί να γίνεται άραγε όταν η μικρή Χριστίνα αποφασίσει ν’ αφήσει τη ζωγραφιά της και τη βολή της μέσα στο βιβλίο της και ξεκινήσει να μάθει τον κόσμο γύρω της;
Τί συνέβη, άραγε, στη μεγάλη ιστορική μάχη των γραμμάτων και το αρχηγικό Ωμέγα βρέθηκε τελευταίο, ενώ την πρωτοκαθεδρία την πήρε το σεμνό Άλφα;
Την απάντηση την έδωσαν την Κυριακή 15 Ιουνίου 2014, οι 115 συντελεστές (!!!), παιδιά ηλικίας από τεσσάρων μέχρι δεκαπέντε ετών, στη σκηνή του κατάμεστου Palais des Beaux Arts των Βρυξελλών. Τα παιδιά του Λυκείου των Ελληνίδων Βρυξελλών και της Α’ Δημοτικού του Ευρωπαϊκού Σχολείου Βρυξελλών ΙΙΙ (ΕΕΒ ΙΙΙ) με το έργο «Η ζωγραφιά της Χριστίνας-το βιβλίο που δεν το διάβαζε κανείς» (ανέβηκε για πρώτη φορά στο θέατρο) και τα παιδιά του Τμήματος Ελληνικής Γλώσσας (ΤΕΓ) του Σχολείου Singelijn με το έργο «Ο πόλεμος της Ωμεγαβήτας».
Τις παραστάσεις παρακολούθησε ο συγγραφέας, ο οποίος μίλησε με τα παιδιά και υπέγραψε τα βιβλία του.
Μια ομαδική δουλειά με μεράκι, ενθουσιασμό, ενεργητικότητα, πάθος, κέφι και με μοναδικό σκοπό να «μπολιαστούν» τα παιδιά με τα πολύτιμα «αντισώματα» της συνεργασίας, της συντροφικότητας, του βιβλίου, του θεάτρου και γενικότερα του πολιτισμού, υπό την καθοδήγηση της κας Μαρίας Καραχάλιου (αντιπροέδρου και καλλιτεχνικής υπεύθυνης του Λυκείου των Ελληνίδων Βρυξελλών), των δασκάλων του ΕΕΒ ΙΙΙ κας Χριστίνας Σπυροπούλου και κας Τζένης Αθανασοπούλου, των υπεύθυνων διδασκαλίας του ΤΕΓ Singelijn κας Μαρίας Στρατούρη, κ. Νίκου Στόγιου, κας Ιφιγένειας Χαλκιώτη , κας Νανάς Λώλη, κας Νανάς Γούναρη και τη διοικητική ευθύνη του κ. Τάσου Παπαδόπουλου. Ένα μπόλιασμα που θα τα βοηθήσει και μετά, στην ενήλικη ζωή τους, να αντισταθούν στις ισοπεδωτικές προκλήσεις των καιρών που μετρούν τα πάντα με αριθμούς και απέραντη πεζότητα.
Η πρωτότυπη μουσική του έργου «Η Ζωγραφιά της Χριστίνας» ήταν της 16χρονης μαθήτριας του Ευρωπαϊκού Σχολείου Βρυξελλών ΙΙΙ, Κωνσταντίνας Τάκη και η μουσική διδασκαλία του κ. Χρήστου Γκακούδη. Η γεμάτη δύναμη, ευαισθησία και φαντασία ιδιαίτερη εικονογράφηση έγινε από τον ταλαντούχο ζωγράφο κ. Βασίλη Οικονομίδη. Τα ευφάνταστα κοστούμια επιμελήθηκε η κα Μαρία Καραχάλιου με τη συμβολή της κας Χρύσας Καραπιπέρη και της κας Γαλάτειας Γιαλιτάκη. Την επιμέλεια φωτισμών, ήχων και video είχε ο κ. Γιάννης Οικονομίδης. Το εικαστικό μέρος της αφίσας και του έντυπου προγράμματος η κα Μαρίνα Περάκη και η κα Βίκυ Δογραματζοπούλου, αντίστοιχα.
Η εκδήλωση τέθηκε υπό την αιγίδα της Ελληνικής Πρεσβείας, στο πλαίσιο της Ελληνικής Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ελπίζω τα παιδιά να ένοιωσαν ότι το θέατρο και η ομάδα είναι το «όλοι μαζί». Γιατί το θέατρο τους δίνει τη δυνατότητα να κατανοήσουν τον κόσμο που τους περιβάλλει, να εκφραστούν δημιουργικά, να αναπτύξουν τη φαντασία τους, να αναγνωρίσουν την αξία της συνεργασίας και της αρμονικής λειτουργίας μέσα στην ομάδα. Γιατί αποτελεί ένα σημαντικό παράγοντα πολιτισμού και κοινωνικής αγωγής.
Έτσι πραγματοποιείται το μυστήριο των μεταμορφώσεων και το οδοιπορικό σε κόσμους μυστηριακούς γεμάτους σύμβολα· κάποια βαθιά από την ίδια μας την παράδοση και προέλευση. Κι αυτό το μικρό θαύμα που γίνεται πάνω στη σκηνή δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί παρά μόνο με δομή και οργάνωση πράγμα το οποίο δεν φωτίζεται και δεν στολίζεται με φτερά και πούλιες. Μόνο το Ευχαριστώ με «Έψιλον» κεφαλαίο τους πρέπει. Αυτό είναι το δικό τους χειροκρότημα.
Μέσα σ’ αυτό που δεν φωτίζεται ήταν και η συμμετοχή και συνδρομή των γονέων. Χωρίς την κατανόησή τους και τη συνεργασία τους τα παιδιά δεν θα μπορούσαν να ήταν συνεπή στις δοκιμές, απαραίτητο στοιχείο στο θεατρικό ταξίδι. Και σ’ αυτούς το ειλικρινές «Ευχαριστώ» και χειροκρότημα.
Θα ήθελα να προσθέσω και κάτι ακόμα, κάτι που είναι πιο γενικό αλλά που αντανακλά την αγάπη μου στα παιδιά αλλά και στη δημιουργικότητα.
Με τις τέχνες μεγαλώνουμε τον κόσμο μας, χαρίζουμε ελευθερίες στη σκέψη μας, πλουτίζουμε τη φαντασία μας, ανοίγουμε τους ορίζοντες της ψυχής μας και όλα αυτά μας προστατεύουν κρατώντας μας συντροφιά στη ζωή και ιδιαίτερα στις δύσκολες ώρες.
Γιατί οι τέχνες είναι, ίσως, οι πιο πιστοί και πολύτιμοι φίλοι μας!
Μαρία Καραχάλιου
Μια γεύση του ενθουσιασμού και της χαράς που έδωσε η εμπειρία στα παιδιά είναι τα λόγια της δασκάλας του ΕΕΒ ΙΙΙ, κας Χριστίνας Σπυροπούλου:
«Στον απόηχο της παράστασης της Κυριακής, θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω τα συναισθήματα που διακινούνται ζωντανά αυτές τις μέρες στο σχολείο. Τα «πρωτάκια», λοιπόν, μπαινοβγαίνουν στην τάξη τραγουδώντας τα τραγούδια της παράστασης (κι αν δεν τα σταματήσεις, μπορούν να τραγουδούν όλη μέρα...). Και στην παραμικρή λεκτική ευκαιρία, παίζουν με τις ατάκες του κειμένου. Μάλιστα, όχι μονάχα με τις δικές τους, αλλά με διαλόγους όλου του έργου. Και δεν τραγουδούν μονάχα τα τραγούδια τους, αλλά τ’ ακούς να ξέρουν απέξω, ας πούμε, το «c’est la vie» και όλα σχεδόν τα υπόλοιπα τραγούδια! Συγκίνηση μεγαλύτερη(;) κι από την ώρα της παράστασης, πλούτος και δύναμη της φαντασίας του θεάτρου αλλά και της πραγματικής θεατρικής εμπειρίας. Τί παραπάνω να ζητήσει κανείς;»
Φωτογραφίες
[ngg src="galleries" ids="56,57" display="basic_slideshow"]
